Лориста Н 50 мг/12,5 мг № 28 табл покрытые оболочкой

Сипаттама

Дәрілік затты медициналық қолдану

жөніндегінұсқаулық

Лориста^® Н

Саудалық атауы

Лориста^® Н

Халықаралық патенттелмеген атауы

Жоқ

Дәрілік түрі

Үлбірлі қабықпен қапталған 50 мг /12,5 мг таблеткалар

Құрамы

Бір таблетканың құрамында

белсенді заттар – 50,00 мг калий лозартаны

12,50 мг гидрохлоротиазид,

қосымша заттар: желатилдеген крахмал, микрокристалды целлюлоза,лактоза моногидраты, магний стеараты,

үлбірлі қабық: гипромеллоза, макрогол 4000, хинолинді сары (Е104), титанның қостотығы(Е171), тальк.

Сипаттамасы

Сопақша пішінді, екі беті сәл дөңес, сары түсті үлбірлі қабықпен қапталғанжәне бір жағында сызығы бар таблеткалар.

Фармакотерапиялық тобы

Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Диуретиктермен біріктірілген ангиотензин II антагонистері.Диуретиктермен біріктірілген лозартан.

АТX коды С09DA01

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Лозартан

Сіңірілуі

Ішке қабылдаудан кейін лозартан асқазан-ішек жолынан жақсы сіңеді, карбоксил қышқылы бар белсенді метаболитінің және басқа да белсенді емес метаболиттердің түзілуімен бауыр арқылы алғаш өту кезінде елеулі метаболизмге ұшырайды. Таблеткалар түріндегі лозартанның жүйелі биожетімділігі шамамен 33% құрайды. Лозартан мен оның белсенді метаболиті орташа жоғары шекті концентрациясына, тиісінше, 1 сағат және 3-4 сағат ішінде жетеді. Препаратты ас ішумен қабылдағанда лозартанның плазма концентрациясының бейініне клиникалық мәнді әсері жоқ.

Таралуы

Лозартан және оның белсенді метаболиті плазма ақуыздарымен, көбінесе альбуминмен ≥ 99%-дан астам байланысады. Лозартанның таралу көлемі 34 литрге тең. Лозартан гематоэнцефалдық бөгет арқылы өте нашар өтеді немесе мүлде өтпейді.

Метаболизмі

Вена ішіне немесе ішу арқылы енгізілген лозартанның 14% шамасы оның белсенді метаболитіне трансформацияланады. Белсенді метаболитінен тыс, бутилді бүйірлі тізбектің және негізгі емес метаболит – N-2-тетразол глюкуронидтің гидроксилденуі жолымен түзілетін негізгі екі метаболитті қоса, белсенді емес метаболиттер түзіледі.

Шығарылуы

Лозартанның және оның белсенді метаболитінің плазмалық клиренсі шамамен тиісінше, 600 мл/мин және 50 мл/мин құрайды. Лозартан мен оның белсенді метаболитінің бүйректік клиренсі, тиісінше, 74 мл/минутқа және 26 мл/минутқа жуық құрайды. Лозартанды ішу арқылы қабылдағанда дозаның 4% жуығы өзгеріссіз күйде және 6% жуығы белсенді метаболит түрінде несеппен шығарылады. Лозартан мен оның белсенді метаболитінің фармакокинетикасы калий лозартанының 200 мг дейінгі дозаларына ұқсас.

Ішке қабылдаудан кейін лозартан мен оның белсенді метаболитінің қан плазмасындағы концентрациялары полиэкспоциональді төмендейді, тиісінше, соңғы жартылай шығарылу кезеңі шамамен 2 сағат және 6-9 сағат құрайды.

Күніне бір рет 100 мг дозада қабылдағанда лозартан да, оның белсенді метаболиті де плазмада үлкен мөлшерлерде жинақталмайды.

Лозартан мен оның метаболиттері өтпен және несеппен шығарылады.

Гидрохлоротиазид

Гидрохлоротиазид толық дерлік (>95%) өзгеріссіз күйде бүйрекпен бөлінеді. 50-70% бір реттік дозасы 24 сағат ішінде шығарылады.

Жартылай шығарылу кезеңі 5-6 сағат құрайды.

Гидрохлоротиазид плацента арқылы өтеді, бірақ гематоэнцефалдық бөгет арқылы өтпейді және емшек сүтімен бөлініп шығады.

Пациенттердің арнайы топтары

Лозартан/гидрохлоротиазид

Артериялық гипертензиясы бар егде жастағы тұлғаларда лозартан мен оның белсенді метаболитінің плазмадағы концентрациялары және гидрохлоротиазидтің сіңірілуі осындай диагноз қойылған жас тұлғалардан айтарлықтай ерекшеленбейді.

Лозартан

Ішу арқылы қолданғанда жеңіл және орташа алкогольдік бауыр циррозы бар пациенттерде қан плазмасындағы лозартан мен оның белсенді метаболитінің концентрациялары ер жынысты жас еріктілердегіден 5 және 1,7 есе көбірек құрады. Лозартан да, оның белсенді метаболиті де гемодиализбен шығарылмайды.

Фармакодинамикасы

Лозартан/гидрохлоротиазид

Лориста^® Н препаратының белсенді заттары артериялық қысымды төмендетуге аддитивті әсер көрсетіп, бөлек алынған әр компонентке қарағанда, қысымды тиімдірек төмендетеді. Бұл қос компоненттің жағымды әсерінен туындайды деп жорамалданады. Оның үстіне, өзінің диурездік әсерінің нәтижесінде, гидрохлоротиазид плазма ренині белсенділігін күшейтеді, альдостерон секрециясын көбейтеді, қан плазмасындағы калий деңгейін төмендетеді және ангиотензин II деңгейлерін арттырады. Лозартанды қолдану ангиотензин II физиологиялық елеулі әсерлерінің бәрін бөгейді және альдостеронды тежеу арқылы диуретиктер туындататын калий жоғалтуын азайтуы мүмкін.

Лозартан жеңіл және өтпелі урикозуриялық әсер береді. Гидрохлоротиазид несеп қышқылының орташа жоғарылауын тудырады; лозартан және гидрохлоротиазид біріктірілімі диуретиктер туындатқан гиперурикемияны әлсірету үрдісін иеленеді.

Лозартан/гидрохлоротиазид біріктірілімінің гипертензияға қарсы әсері 24 сағат бойы сақталады. Кемінде бір жылға созылған клиникалық зерттеулерде емді жалғастыру арқылы гипертензияға қарсы әсері сақталды. Артериялық қысымның едәуір төмендеуіне қарамастан, лозартан/гидрохлоротиазид біріктірілімін қолдану жүректің жиырылу жиілігіне клиникалық мәнді әсер көрсетпеген.

Клиникалық зерттеулерде лозартан/гидрохлоротиазид (50 мг/12,5 мг) біріктірілімімен 12 апта емделуден кейін ең төменгі диастолалық артериялық қысым, орта есеппен, 13,2 мм сын. бағ. дейінгі деңгейге төмендеген. Лозартан/гидрохлоротиазид біріктірілімі гипертензияның барлық дәрежесіндегі пациенттердің жынысына, нәсілдік тегіне және жас шамасына қарамастан (жастарда (< 65 жас) және егделерде (≥ 65 жас)) артериялық қысымды төмендетуде тиімді.

Лозартан

Лозартан ангиотензин II рецепторларының ішуге арналған синтетикалық антагонисі (АТ₁ типі) болып табылады. Ангиотензин II – әсер етуі күшті тамыр тарылтатын дәрі – ренин-ангиотензин жүйесінің негізгі белсенді гормоны және гипертензия патофизиологиясының маңызды детерминанты болып табылады. Ангиотензин II көптеген тіндерде (мысалы, тамырлардың тегіс бұлшықетінде, бүйрек үсті безінде, бүйректе және жүректе) болатын АТ₁ рецепторларымен байланысады және қан тамырларының тарылуы мен альдостеронның босап шығуын қоса, бірнеше маңызды биологиялық әсерлер туындатады.

Ангиотензин II тегіс бұлшықет жасушаларының пролиферациясын да көтермелейді.

Лозартан АТ₁ рецепторын іріктеп бөгейді. In vitro және in vivo зерттеулерінде лозартан және оның фармакологиялық белсенді карбон қышқылды E-3174 метаболиті ангиотензин II физиологиялық елеулі әсерлерінің бәрін оның шығу тегіне немесе синтезінің бағытына байланыссызбөгейді.

Лозартанның агонистік әсері жоқ және басқа гормондардың рецепторларын немесе жүрек-қантамырлық реттеліс үшін маңызды ион өзектерін бөгемейді. Оның үстіне, лозартан брадикининді ыдырататын ангиотензин өзгертуші фермент (кининаза II) – энзимді тежемейді. Демек, брадикининге байланысты жағымсыз әсерлерінің жоғарылау әсері болмайды.

Лозартан қолдану кезіндегі ренин секрециясында ангиотензин II теріс әсерін жою плазма ренині белсенділігінің (ПРБ) күшеюіне әкеледі. ПРБ күшейту плазмадағы ангиотензин II ұлғаюына алып келеді. Осылай ұлғаюына қарамастан, гипертензияға қарсы әсері және плазмадағы альдостерон концентрациясының бәсеңдеуі сақталады, бұл ангиотензин II рецепторларының тиімді бөгелісін айғақтайды. Лозартан қабылдауды тоқтатудан кейін ПРБ және ангиотензин II көрсеткіштері 3 күн ішінде әдеттегі көрсеткіштерге дейін төмендейді.

Лозартан мен оның негізгі белсенді метаболиті, АТ₂ рецепторына қарағанда, АТ₁ рецепторымен едәуір жоғары байланыста болады. Белсенді метаболиті, салмағына шаққанда, лозартаннан 10-нан 40 есеге дейін белсендірек.

Лозартанмен ем алатын пациенттерде, АКФ тежегіштерімен ем алатын пациенттермен салыстырғанда, жөтелдің туындау жиілігін бағалау лозартан/гидрохлоротиазид алатын пациенттердегі жөтелдің туындау жиілігінің ұқсас және АКФ тежегіштерімен ем алатын пациенттердегіден едәуір аз болғанын көрсетті.

Протеинуриясы бар гипертензиялық (диабетсіз) пациенттерде калий лозартанын қолдану протеинурияны, альбумин және IgG (G класты иммуноглобулин) фракциялық экскрециясын елеулі төмендетеді. Лозартан гломерулалық сүзіліс деңгейін сақтап тұрады және фильтрациялық фракцияны төмендетеді. Жалпы, лозартан ұзаққа созылатын емде тұрақты болатын қан плазмасындағы несеп қышқылының азаюын (<0.4 мг/дл) туындатады.

Лозартан автономды рефлекстерге әсер етпейді және плазма норэпинефринін демеу әсері жоқ.

Сол жақ қарынша жеткіліксіздігі бар пациенттерде лозартанның 25 және 50 мг дозалары гемодинамикалық және нейрогормональді оң әсерлер береді, ол жүрек индексінің артуымен және өкпенің капилляр ұштары қысымның, жүйелі тамырлық кедергінің, орташа артериялық жүйелі қысымның және жүректің жиырылу жиілігінің төмендеуімен, тиісінше, альдостерон және норэпинефрин айналымы деңгейлерінің төмендеуімен сипатталады.

Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде гипотензияның туындауы дозалануына байланысты.

Жеңіл және орташа дәрежелі эссенциальді гипертензиясы бар пациенттерде тәулігіне бір рет лозартан қабылдау систолалық және дистолалық артериялық қысымның едәуір төмендеуін туындататыны расталды.

Артериялық гипертензиясы бар пациенттерде лозартан қабылдауды тоқтату артериялық қысымның күрт көтерілуіне әкелмеген (кері реакция).

Артериялық қысым төмендеуінің білінуіне қарамастан, лозартан жүректің жиырылу жиілігіне клиникалық мәнді әсер етпейді.

Лозартан артериялық гипертензияға шалдыққан ерлер және әйелдер, жас (65 жасқа дейінгі) және егде пациенттер үшін бірдей тиімді.

Гидрохлоротиазид

Гидрохлоротиазид тиазидті диуретик болып табылады. Тиазидті диуретиктердің гипертензияға қарсы әсер ету механизмі соңына дейін белгісіз. Тиазидтер натрий және хлор экскрециясын шамамен бірдей мөлшерде тікелей арттыра отырып, электролиттердің бүйрек өзекшелік қайта сіңірілу механизмдеріне әсер етеді. Гидрохлоротиазидтің диурездік әсері плазма көлемін азайтып, плазма ренинінің белсенділігін арттырады және несептегі калий мен бикарбонаттардың жойылуын бірізді жоғарылатумен альдостерон секрециясын ұлғайтады, сондай-ақ қан плазмасында калий деңгейін төмендетеді. Ренин-альдостерон байланысына ангиотензин II демеу көрсетеді, сондықтан да ангиотензин II рецепторларының антагонисін бірге қабылдау тиазидті диуретиктерден туындайтын калий жоғалуын кедергілейді.

Ішу арқылы қолданудан кейін диурездік әсер 2 сағат ішінде басталады, жоғары шегіне шамамен 4 сағат өткенде жетеді және 6-12 сағатқа жуық жалғасады, гипертензияға қарсы әсері 24 сағатқа дейін созылады.

Қолданылуы

- артериялық қысымы тек лозартанмен немесе гидрохлортиазидпен жеке-дараемдегенде тиісінше бақыланбайтын пациенттерде эссенциальді артериялық гипертензияны емдеу үшін

Қолдану тәсілі және дозалары

Лозартан мен гидрохлоротиазидтің біріктірілімі бастапқы ем ретінде қолдануға арналмаған, артериялық қысымы тек лозартанмен немесе гидрохлоротиазидпен жеке-дара емдегенде тиісінше бақыланбайтын пациенттерді емдеу үшін көрсетілген. Бекітілген біріктірілімінің дозасын (лозартан мен гидрохлоротиазидтің) жекелей таңдау ұсынылады.

Артериялық қысымы тиісінше бақыланбайтын пациенттерде клиникалық қажеттілік кезінде монотерапияны бекітілген біріктірілімге тікелей ауыстыруды қарастыруға болады.

Әдеттегі демеуші дозасы Лориста^®H (лозартан 50 мг/гидрохлоротиазид 12,5 мг) тәулігіне бір рет 1 таблеткасын құрайды. Емдік жауап жеткіліксіз болған жағдайда, Лориста^®H дозасын тәулігіне бір рет Лориста^®HД (лозартан 100 мг/гидрохлоротиазид 25 мг) бір таблеткасына дейін арттыруға болады. Ең жоғарғы дозасы Лориста^®HД (лозартан 100 мг/гидрохлоротиазид 25 мг) тәулігіне бір рет бір таблеткасын құрайды. Әдетте, гипертензияға қарсы әсеріне емдеу басталғаннан кейін үш-төрт апта ішінде қол жеткізіледі.

Лориста^®H 100 (лозартан 100 мг/гидрохлоротиазид 12,5 мг) препараты дозасы 100 мг лозартанға дейін арттырылған, және артериялық қысымды қосымша бақылау қажет пациенттерге арналған.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер мен гемодиализдегі пациенттерде пайдаланылуы

Бүйрек функциясының елеусіз төмендеуі бар (креатинин клиренсі 30-50 мл/мин) пациенттерде дозасын түзету қажет емес. Лозартан/гидрохлоротиазид таблеткалары гемодиализдегі пациенттер үшін ұсынылмайды және бүйрек функциясының болар-болмас төмендеуі бар (креатинин клиренсі <30 мл/мин) пациенттерде пайдаланылмауы тиіс («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз).

Тамырішілік көлемі азайған пациенттерде қолданылуы

Лозартан/гидрохлоротиазид таблеткаларын қолданар алдында әуелі сұйықтық және/немесе натрий деңгейін түзету қажет.

Бауыр функциясы бұзылған пациенттер

Лозартан/гидрохлоротиазид біріктірілімін бауырдың ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде қолдануға болмайды («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз)

Егде жастағы пациенттер

Егде жастағы пациенттер үшін дозасын түзету қажет емес.

Педиатрияда қолданылуы

Балалар мен жасөспірімдерде қолданылу тәжірибесі жоқ. Сондықтан, лозартан/гидрохлоротиазид біріктірілімін балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдерде қолданбаған дұрыс.

Лориста^® H (лозартан 50 мг/ гидрохлоротиазид 12,5 м), Лориста^® HД (лозартан 100 мг/ гидрохлоротиазид 25 мг) және Лориста^® H 100 (лозартан 100 мг/гидрохлоротиазид 12,5мг) гипертензияға қарсы басқа препараттармен бірге қабылдауға болады.

Таблетканы тұтастай, бір стақан сумен ішіп жұту керек.

Препаратты ас ішуге байланыссыз қабылдауға болады.

Жағымсызәсерлері

Жиі (>1/100 - <1/10 дейін):

• бас ауыуры, бас айналуы, цефалгия
• жөтел, жоғарғы тыныс жолдарының инфекциясы, мұрынның бітелуі, синусит, қойнауларының аурулары
• іш тұсының ауыруы, жүрек айнуы, диарея, диспепсия
• бұлшықет құрысулары, арқаның ауыруы, аяқтардың ауыруы, бұлшықеттердің ауыруы
• астения, шаршау, кеуденің ауыруы
• гиперкалиемия, гематокрит пен гемоглобиннің аздап төмендеуі
• анемия, агранулоцитоз, апластикалық анемия, гемолиздік анемия, лейкопения, пурпура, тромбоцитопения
• анорексия, гиперурикемия, гипокалиемия, гипонатриемия
• ұйқысыздық, мазасыздық, үрейлі бұзылыс, сананың шатасуы, депрессия, мазасыз түс көрулер, ұйқының бұзылуы, ұйқышылдық, жадының нашарлауы
• күйгелектік, парестезия, шеткері невропатия, тремор, бас сақинасы, естен тану
• уақытша бұлыңғыр көру, көздің ашыту немесе қатты ауыру сезімі, конъюнктивит, көру өткірлігінің төмендеуі, ксантопсия
• вертиго, құлақтағы шуыл
• некроздаушы ангиит (васкулит, тері васкулиті)
• фарингеальді жайсыздық, фарингит, ларингит, тыныстың тарылуы, бронхит, мұрыннан қан кету, ринит, респираторлық іркіліс, пневмонит, өкпенің ісінуі
• ауыздың құрғауы, метеоризм, гастрит, құсу, сиаладенит, іш қатуы, түйілулер, асқазанның тітіркенуі, жүрек айнуы, диарея
• алопеция, дерматит, терінің құрғауы, эритема, гиперемия, жарыққа сезімталдық, қышыну, бөртпе есекжем, тер бөлінуі, уытты эпидермальді некролиз
• қолдың ауыруы, буынның ісінуі, тізелердің ауыруы, қаңқа-бұлшықет ауырулары, иықтардың ауыруы, сіресу, артралгия, артрит, коксалгия, фибромиалгия, бұлшықет әлсіздігі, бұлшықеттердің құрысуы
• сарғаю (бауырішілік холестаз), панкреатит
• никтурия, несеп шығарудың жиілеуі, несеп шығару жолдарының инфекциялары, глюкозурия, интерстициальді нефрит, бүйрек жеткіліксіздігі
• либидо төмендеуі, импотенция
• беттің ісінуі, қызба
• қан сарысуындағы мочевина мен креатинин деңгейлерінің аздаған жоғарылауы
• гиперкалиемия, АЛТ деңгейінің жоғарылауы
• анафилаксиялық реакциялар, ангиоэдема, аллергиялық бөртпе
• бауыр энзимдері мен билирубиннің жоғарылауы
• Шенлейн-Генох ауруы, экхимоз, гемолиз
• подагра

Жиі емес (>1/1,000 - <1/100 дейін):

- гипотензия, ортостаздық гипотензия, стерналгия, стенокардия, II дәрежелі АВ блокадасы, цереброваскулярлық бұзылулар, миокард инфарктісі, жүректің қатты қағуы, аритмиялар (жүрекшелер фибрилляциясы, синустық брадикардия, тахикардия, қарыншалық тахикардия, қарыншалар фибрилляциясы)

Сирек (>1/10 000 - <1/1 000 дейін):

Өте сирек (<1/10 000):

Қолдануға болмайтын жағдайлар

- препараттың кез келген компонентіне жоғары сезімталдық

- емге төзімді гипокалиемия немесе гиперкальциемия

- бауырдың ауыр жеткіліксіздігі, холестаз және өт жолдарының обструкциясы

- рефрактерлі гипонатриемия

- симптоматикалық гиперурикемия/подагра

- жүктілік және лактация кезеңі

- ауыр бүйрек жеткіліксіздігі (КК < 30 мл/мин)

- анурия

- 18 жасқа дейінгі балаларжәне жасөспірімдерге

- диабеті немесе бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттердіқұрамында алискирен бар препараттармен бір мезгілде емдеу.

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

Лозартан

Рифампицин және флуконазол белсенді метаболиттер деңгейін төмендетеді. Бұл өзара әрекеттесулердің клиникалық зардаптары бағаланбаған.

Ангиотензин ІІ немесе оның әсерін бөгейтін басқа дәрілік заттарды қолдану кезіндегідей, калий жинақтаушы диуретиктерді (мысалы, спиронолактон, триамтерен, амилорид), калий қоспаларын немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды бір мезгілде қолдану қан плазмасындағы калий деңгейінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Сондықтан бірге қолданбаған дұрыс.

Натрий шығарылуына әсер ететін басқа дәрілік заттарды қолдану кезіндегідей литийдің шығарылуы төмендеуі мүмкін. Сондықтан, егер литий тұздары ангиотензин II рецепторларының антагонистерімен қатар қолданылса, қан плазмасындағы литий деңгейлерін мұқият бақылау керек.

Ангиотензин ІІ антагонистерін қабынуға қарсы стероидты емес дәрілермен (яғни, ЦОГ-2 іріктелген тежегіштері) және қабынуға қарсы іріктелмеген стероидты емес дәрілермен бір мезгілде қолданғанда гипертензияға қарсы әсерінің азаюы мүмкін. Ангиотензин ІІ антагонистерін немесе диуретиктерді және қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді бірге қолдану, болжамды жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса, бүйрек функциясының бұзылуқаупінің артуына, әсіресе, бүйрек функциясы әлсіз пациенттерде қан плазмасындағы калий деңгейінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Біріктірілім, әсіресе, егде жастағы пациенттерде абайлап қолданылуы тиіс. Пациенттер жеткілікті мөлшерде сұйықтық қабылдауы тиіс, ал біріккен ем басталған соң, сондай-ақ кейіннен мезгіл-мезгіл бүйрек функциясын мұқият бақылау қажет. ЦОГ-2 іріктелген тежегіштерін қоса, қабынуға қарсы стероидты емес препараттармен ем алатын бүйрек функциясы бұзылған кейбір пациенттерде ангиотензин II рецепторларының антагонистерін бірге қолдану бүйрек функциясының әріқарай нашарлауына әкелуі мүмкін. Ондай әсер, әдетте, қайтымды.

Клиникалық сынақтардың мәліметтері, АКФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қолдану жолымен жүргізілетін ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы РААЖ бір блокаторын пайдаланумен салыстырғанда, гипотония, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса) сияқты жағымсыз құбылыстар жиілігінің жоғарырақ болуымен байланысты екенін көрсетті.

Трициклды антидепрессанттар, психозға қарсы дәрілер, баклофен, амифостин сияқты гипотензияны туындататын басқа да заттар: негізгі немесе жағымсыз әсері ретінде артериялық қысымды төмендететін бұл дәрілерді бірге қолдану гипотензияның даму қаупін арттыруы мүмкін.

Гидрохлоротиазид

Тиазидті диуретиктермен бір мезгілде қолданғанда келесі препараттар өзара әрекеттесуі мүмкін:

Алкоголь, барбитураттар, есірткілік дәрілер немесе антидепрессанттар:

ортостатикалық гипотензияның күшеюі мүмкін.

Диабетке қарсы дәрілікзаттар (ішуге арналған препараттар және инсулин): тиазидпен емдеу глюкозаға деген төзімділікке ықпал етуі мүмкін. Диабетке қарсы дәрі дозасын түзету қажеттілігі туындауы мүмкін. Метформин, гидрохлоротиазидпен байланысты бүйректің функционалдық бұзылуынан болуы мүмкін лактатты ацидоздың елеулі даму қаупіне орай, абайлап тағайындалу керек.

Гипертензияға қарсы басқа дәрілік заттар: аддитивті әсер байқалады.

Холестирамин және колестипол шайырлары: анион алмасу шайырларының қатысуымен гидрохлоротиазидтің сіңірілуі нашарлайды. Холестирамин немесе колестипол шайырларының бір реттік дозасы гидрохлоротиазидті байланыстырады және оның асқазан-ішек жолынан сіңірілуін, тиісінше, 85 және 43 пайызға дейін жеткізе азайтады.

Кортикостироидтар, бүйрек үсті бездері қыртысы гормондары:

электролиттер төмендеуінің күшеюі, атап айтқанда, гипокалиемия.

Прессорлы аминдер (мысалы, адреналин): прессорлыаминдер әсері төмендеуі мүмкін, бірақ оларды пайдаланудан алып тастауға жеткіліксіз.

Қаңқа бұлшықеттерінің деполяризацияланбайтын релаксанттары (мысалы,тубокурарин): бұлшықет релаксанттарына жауап реакциясы артуы мүмкін.

Литий: диуретиктер литийдің бүйректік клиренсін төмендетеді жәнелитиймен уыттану қаупі артады; бірге қолдану ұсынылмайды.

Подаграны емдеуге пайдаланылатын дәрілік препараттар (пробенецид, сульфинпиразон және аллопуринол): гидрохлоротиазид қан плазмасындағы несеп қышқылының деңгейін арттыруы мүмкін болғандықтан, несеп қышқылының шығарылуына ықпал ететін дәрілік заттардың дозасын түзету қажет болуы мүмкін. Пробенецид немесе сульфинпиразон дозаларын арттыру қажеттілігі туындауы мүмкін. Тиазидті бірге қолдануаллопуринолға жоғары сезімталдық реакциясының туындау жиілігін арттыруы мүмкін.

Антихолинергиялық дәрілер (мысалы, атропин, бипериден): тиазидті диуретиктердің биологиялық жетімділігін асқазан-ішек жолының қозғалғыштығын және асқазанның босатылу жылдамдығын төмендету арқылы арттыру.

Цитоуытты дәрілер (мысалы, циклофосфамид, метотрексат): тиазидтер цитоуытты дәрілік заттардың бүйректік экскрециясын төмендетіп, олардың миелосупрессиялық әсерін күшейтуі мүмкін.

Салицилаттар: салицилаттардың жоғары дозаларында гидрохлоротиазид салицилаттардың орталық жүйке жүйесіне уытты әсер етуін күшейтуі мүмкін.

Метилдопа: гидрохлоротиазид пен метилдопаны бірге қолдану кезінде туындайтын гемолиздік анемия туралы кейбір деректер бар.

Циклоспорин: циклоспоринмен бірге емделу гиперурикемияның және подагра типті асқынулардың қаупін арттыруы мүмкін.

Оймақгүл гликозиді: гидрохлоротиазидтен туындайтын гипокалиемия немесе гипомагниемия дигиталиспен байланысты жүрек аритмияларының туындауына ықпал етуі ықтимал.

Қан плазмасындағы калийдің бұзылуы әсерін тигізетін дәрілікпрепараттар: лозартан/гидрохлоротиазидті сарысулық калий бұзылуына әсерін тигізетін дәрілік препараттармен (мысалы, оймақгүл гликозиді және аритмияға қарсы препараттар) қолдану кезінде қан плазмасындағы калий деңгейлеріне мезгіл-мезгіл мониторинг және электрокардиограмма жасау ұсынылады, сондай-ақ дірілдеу-жыпылықтауды (қарыншалық тахикардия) туындататын келесі препараттарды (кейбір аритмияға қарсы препараттарды қоса) қолданғанда гипокалиемия дірілдеулер-жыпылықтауларға (қарыншалық тахикардия) бейімдейтін фактор болып табылады:

- Iа класты аритмияға қарсы препараттар (мысалы, хинидин, гидрохинидин, дизопирамид)

- IIІ класты аритмияға қарсы препараттар (мысалы, амиодарон, соталол, дофетилид, ибутилид)

- кейбір психозға қарсы дәрілер (мысалы, тиоридазин, хлорпромазин, левомепромазин, трифлуоперазин, циамемазин, сульпирид, сультоприд, амисульприд, тиаприд, пимозид, галоперидол, дроперидол)

- басқалары (мысалы, бепридил, цизаприд, дифеманил, эритромицин IV, галофантрин, мизоластин, пентамидин, терфенадин, винкамин IV)

Кальций тұздары: тиазидті диуретиктер экскрециясының төмендеуі нәтижесінде қан плазмасындағы кальций деңгейлерін арттыруы мүмкін. Кальций қоспаларын тағайындау қажет болғанда, қан плазмасындағы кальций деңгейлерін бақылап, кальций дозасын тиісті үлгіде түзету керек.

Зертханалық зерттеулер: кальцийалмасуына әсер ету нәтижесінде тиазидтер қалқанша маңы безінің функциясына тест өткізуге кедергі келтіруі мүмкін.

Карбамазепин: симптоматикалық гипонатриемия қаупі. Клиникалық және биологиялық мониторинг жасау қажет.

Құрамында йод бар контрастылы зат: Диуретиктерден туындаған гипогидратация жағдайында, әсіресе, құрамында йод бар препараттың жоғары дозаларында жедел бүйрек жеткіліксіздігінің жоғары қаупі болады.

Қолданар алдында пациенттерде су теңгерімін қалыпқа келтіру керек.

В амфотерицині (парентеральді), кортикостероидтар, бүйрек үсті бездері қыртысының гормондары немесе іш жүргізетін көтермелеуші дәрілер немесе глицирризин (лакрицада болады): гидрохлоротиазид электролит теңгерімсіздігін, атап айтқанда, гипокалиемияны күшейтуі мүмкін.

Айрықша нұсқаулар

Лозартан

Ангионевроздық ісіну

Анамнезінде ангиоэдемасы (бет, ерін, тамақ және/немесе тілдің ісінуі) бар пациенттер дәрігердің мұқият қадағалауында болу керек.

Гипотензия және тамырішілік көлемнің азаюы

Күшті диуретиктер қолданудан, тұз тұтынуды диеталық шектеуден, диарея немесе құсудан туындаған сұйықтық көлемінің азаюы және/немесе натрий тапшылығы бар пациенттерде, әсіресе, алғашқы дозадан соң симптоматикалық гипотензия пайда болуы мүмкін. Ондай жай-күйлер лозартан/гидрохлоротиазидпен емдеуді бастар алдында түзетуді талап етеді.

Электролиттік теңгерімсіздік бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде (қант диабетімен немесе онсыз) жиі байқалады, оны ескеру керек. Сондықтан қан плазмасындағы калий концентрациясын және КК көрсеткіштерін, әсіресе,жүрек жеткіліксіздігі бар және КК 30-50 мл/мин пациенттерде жүйелі бақылау керек.

Калий жинақтаушы диуретиктерді, калий қоспаларын және құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды лозартан/гидрохлоротиазидпен бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.

Бауыр функциясының бұзылуы

Бауыр циррозына шалдыққан пациенттерде қан плазмасындағы лозартан концентрациясының елеулі жоғарылауын көрсететін фармакокинетикалық деректер негізінде жеңіл және орташа дәрежелі бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде лозартан/гидрохлоротиазид сақтықпен қолданылу керек. Бауыр жеткіліксіздігі ауыр пациенттерде лозартанды емдік қолдану тәжірибесі жоқ. Соның салдарынан, лозартан/гидрохлоротиазид біріктірілімі бауыр жеткіліксіздігі ауыр пациенттерге қарсы көрсетілімді.

Бүйрек функциясының бұзылуы

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің тежелісі нәтижесінде, бүйрекжеткіліксіздігін қоса, бүйрек функциясының өзгерістері (әсіресе, бүйрек функциясы ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне тәуелденетін, ауыр жүрек жеткіліксіздігі немесе бұрыннан бүйрек функциясының бұзылулары бар пациенттерде) байқалған. Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін басқа дәрілік заттарды қолдану кезіндегідей, бүйрек артерияларының екі жақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерде қандағы мочевина және қан плазмасындағы креатинин деңгейінің жоғарылауы байқалған, бүйрек функциясындағы бұл өзгерістер емді тоқтатудан кейін қайтымды болуы мүмкін. Лозартан бүйрек артерияларының екі жақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерде сақтықпен қолданылу керек.

Бүйрек трансплантациясы

Препаратты бүйрек трансплантациясы жасалған пациенттерге қолдану қауіпсіздігіне қатысты тәжірибе жоқ.

Алғашқы гиперальдостеронизм

Алғашқы гиперальдостеронизмі бар пациенттерде, әдетте, ренин-ангиотензин жүйесін бәсеңдету жолымен ықпал ететін гипертензияға қарсы препараттар қолдану кезінде әсері байқалмайды. Сондықтан пациенттердің бұл тобында лозартан/гидрохлоротиазид біріктірілімін қолдану ұсынылмайды.

Жүректің ишемиялық ауруы және цереброваскулярлық аурулар: Гипертензияға қарсы басқа препараттарды қолдану кезіндегідей, ишемиялық жүрек ауруы және цереброваскулярлық ауруы бар пациенттерде артериялық қысымның шектен тыс төмендеуі миокард инфарктісінің немесе инсульттің дамуына алып келуі мүмкін.

Жүрек жеткіліксіздігі

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін басқа препараттарды қолдану кезіндегідей, бүйрек функциясының бұзылуымен немесе онсыз жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде ауыр артериялық гипотензияның және (көбіне жедел) бүйрек функциясы бұзылуының даму қаупі бар.

Аортальді және митральді клапандар стенозы, обструкциялық гипертрофиялық кардиомиопатия

Басқа вазодилататорларды қолдану кезіндегідей, аортальді және митральді клапан стенозы немесе обструкциялық гипертрофиялық кардиомиопатиясы бар пациенттерге ерекше сақтықпен тағайындалады.

Этникалық ерекшеліктер

Лозартан мен басқа ангиотензин антагонистерінің қара нәсілді пациенттерде, басқа пациенттерге қарағанда, артериялық қысымдытөмендету тиімділігі аз, бұл артериялық гипертензиясы бар қара нәсілді пациенттер тобындағы рениннің төмен белсенділігінен болуы мүмкін.

Жүктілік

Лозартан/гидрохлоротиазид біріктірілімін жүктілік кезінде қолдануға

болмайды. Лозартан/гидрохлоротиазид біріктірілімімен емдеу қажет болып саналатын уақытқа дейін жүктілікті жоспарлайтын пациент әйелдердігипертензияға қарсы баламалы емге ауыстыру керек, оның жүктілік кезінде қолдану үшін бекітілген қауіпсіздік бейіні болуы тиіс. Жүктілік диагностикаланғанда лозартан/гидрохлоротиазид біріктірілімімен емдеу дереу тоқтатылып, егер бұл мақсатқа сай болса, баламалы емді бастау керек.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

АКФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолдану гипотония, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса) қаупін арттыра түсетіні туралы мәліметтер бар. Сондықтан, АКФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қолдану арқылы жүргізілетін РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды. Егер қосарлы блокадамен емдеу аса қажет деп саналса, онда ол тек маманның қадағалауымен және бүйрек функциясын, электролиттер мен артериялық қысымды тұрақты мониторингілеумен жүргізілуі тиіс.

AКФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторларының блокаторлары диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде бір мезгілде қолданылмауы тиіс.

Гидрохлоротиазид

Гипотензия және электролит/сұйықтық теңгерімсіздігі

Гипертензияға қарсы басқа препараттарды қолдану кезіндегідей, кейбір

пациенттерде симптоматикалық гипотензия туындауы мүмкін.Пациенттерде кездейсоқ диарея немесе құсу кезінде туындауы мүмкін сұйықтық немесе электролит теңгерімсіздігінің клиникалық белгілерінің (мысалы, сұйықтық көлемінің сарқылуы, гипонатриемия, гипохлоремиялық алкалоз, гипомагниемия немесе гипокалиемия) бар-жоғын қадағалау қажет. Осындай пациенттерде қан плазмасындағы электролиттерді тиісті уақыт аралықтары өткен соң мезгіл-мезгіл анықтап отыру қажет. Жылдың ыстықмезгілінде ісінулері бар пациенттерде дилюциялық гипонатриемия болуы мүмкiн.

Метаболизмдік және эндокриндік үдерістерге әсері

Тиазидпен емдеу глюкозаға төзімділікті нашарлатуы мүмкін. Инсулиндіқоса, диабетке қарсы препараттардың дозасын түзету қажеттілігітуындауы мүмкін. Тиазидтермен емделу кезінде жасырын қант диабеті көрініс беруі мүмкін. Тиазидтер кальцийдің несеппен бөлінуін төмендетіп, қан плазмасында кальций деңгейініңмерзім сайын мардымсыз жоғарылауын туындатуы мүмкін. Айқын гиперкальциемия жасырын гиперпаратиреоидизм барын айғақтай алады. Қалқанша маңы безіне тест өткізер алдында тиазидтер қабылдауды тоқтату қажет.

Холестерин мен триглицерид деңгейлерінің жоғарылауы да тиазидтермен диурездік емдеумен байланысты болуы мүмкін.

Кейбір пациенттерде тиазидтерменемдеу гиперурикемияны және/немесе подаграны күшейтуі мүмкін. Лозартан несеп қышқылының деңгейін төмендететіндіктен, лозартан гидрохлоротиазидпен біріктірілгенде диуретиктер туындататын гиперурикемияны әлсіретеді.

Бауыр жеткіліксіздігі

Бауыр функциясының бұзылуы немесе үдемелі бауыр ауруы бар пациенттерде тиазидтер абайлап қолданылу керек, өйткені олар бауырішілік холестазды туындатуы мүмкін, ал су-электролит теңгерімінің болымсыз өзгерістері бауыр комасына түрткі болуы мүмкін. Лозартан/гидрохлоротиазид біріктірілімі бауыр жеткіліксіздігі ауыр пациенттерге қарсы көрсетілімді.

Тиазидтер қабылдайтын пациенттерде, анамнезінде аллергиясы немесе бронх демікпесі болса да немесе болмаса да, жоғары сезімталдық

реакциясы туындауы мүмкін. Тиазидтер пайдаланудан кейін жүйелі қызыл жегінің өршуі немесе белсенділенуі байқалған.

Дәріханалар