Амлипин 5 мг № 30 табл

Сипаттама

Дәрілік препаратты медициналық қолдану

жөніндегі нұсқаулық (Қосымша парақ)

Саудалық атауы

Амлипин

Халықаралық патенттелмеген атауы

Жоқ

Дәрілік түрі, дозалануы

Қабықпен қапталған таблеткалар, 5 мг/5 мг

Фармакотерапиялық тобы

Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин-өзгертетін фермент (АӨФ) басқа препараттармен біріктірілімдегі тежегіштер. АӨФ тежегіштері және кальций өзекшелерінің блокаторлары. Лизиноприл және амлодипин.

АТХ коды С09ВВ03

Қолданылуы

Ересектерде эссенциальді артериялық гипертензияны емдеуде.

Амлипин ересек пациенттерде артериялық қысымды (АҚ) талапқа сай бақылауды қамтамасыз ететін дозаларда амлодипин мен лизиноприлді бір мезгілде қабылдауға балама ретінде көрсетілген.

Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі

Қолдануға болмайтын жағдайлар

Лизиноприлмен байланысты:

- лизиноприлге немесе ангиотензин-өзгертетін ферменттің (АӨФ) кез келген басқа тежегішіне аса жоғары сезімталдық;

- анамнезде АӨФ тежегіштерін қолдану аясында ангионевроздық ісіну;

- тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну;

- қант диабетімен ауыратын немесе бүйрек жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттерде АӨФ тежегіштерін құрамында алискирен бар дәрілік препараттармен бір мезгілде қолдану (шумақтық сүзілу жылдамдығы (ШСЖ) < 60 мл/мин/1,73 м²).

- ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупіне байланысты бейтарап эндопептидаза тежегіштерімен (мысалы, құрамында сакубитрил бар препараттармен) бір мезгілде қолдану.

Амлодипинмен байланысты:

- амлодипинге немесе дигидропиридиннің басқа туындыларына аса жоғары сезімталдық;

- ауыр артериялық гипотензия;

- шок (оның ішінде кардиогенді);

- сол жақ қарыншаның шығу жолының обструкциясы (мысалы, ауыр дәрежедегі аорталық стеноз);

- жедел миокард инфарктісінен кейін жүрек қызметінің гемодинамикалық тұрғыдан тұрақсыз жеткіліксіздігі.

Амлипин препаратымен байланысты:

- жекелеген компоненттерді қолданумен байланысты жоғарыда көрсетілген барлық қолдануға болмайтын жағдайлар Амлипин препаратына да қатысты;

- қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық;

- жүктілікті жоспарлау, жүктілік және бала емізу кезеңдері.

Қолдану кезіндегі қажетті сақтандыру шаралары

Бүйрек және бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде Амлипин препаратының оңтайлы бастапқы және демеуші дозасын анықтау үшін амлодипин мен лизиноприл дозасын бөлек таңдау қажет.

Басқа дәрілікпрепараттармен өзара әрекеттесуі

Лизиноприл

Гипертензияға қарсы дәрілер

Лизиноприл басқа гипотензивті дәрілермен (мысалы, нитроглицерин немесе басқа нитраттар, басқа вазодилататорлар) бір мезгілде қабылдағанда олардың гипертензияға қарсы әсерін күшейтуі мүмкін.

Клиникалық зерттеулердің деректері АӨФ тежегіштерін, АРБ II және алискиренді бірге пайдаланған кезде РААЖ қосарлы блокадасы РААЖ-ға әсер ететін препараттармен жүргізілетін монотерапиямен салыстырғанда, арасында артериялық гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек жеткіліксіздігі (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) жағымсыз реакциялардың анағұрлым жоғары жиілігіне жанама болатынын көрсетеді.

Ангионевротикалық ісінудің даму қаупін арттыруы мүмкін дәрілік заттар

АӨФ тежегіштерін рапамицин туындыларымен (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус), бейтарап эндопептидаза тежегіштерімен (мысалы, рацекадотрил) немесе плазминогеннің тіндік активаторымен бір мезгілде қолданғанда ангионевроздық ісінудің даму қаупі артуы мүмкін.

Диуретиктер

Лизиноприлді қабылдайтын пациенттерде оның гипертензияға қарсы әсері, әдетте, емдеу схемасына диуретик қосылған кезде күшейеді.

Кейде диуретиктермен ем алып жүрген пациенттерде, атап айтқанда, оларды жақында қолданатындарда емдеу схемасына лизиноприл қосылған кезде АҚ күрт төмендеуі байқалуы мүмкін. Егер лизиноприлмен емдеуді бастар алдында диуретиктерді қабылдауды мейлінше азайтса, симптоматикалық гипотензия қаупін барынша азайтуға болады.

Құрамында калий бар препараттар, калий сақтайтын диуретиктер, құрамында калий бар тұз алмастырғыштар және қан плазмасындағы калий деңгейін жоғарылататын басқа да дәрілік заттар

Клиникалық зерттеулерде пациенттерде қан плазмасындағы калий концентрациясы әдетте қалыпты мәннен шықпағанына қарамастан, кейде гиперкалиемия жағдайлары байқалған. Құрамында калий бар препараттарды, калий сақтайтын диуретиктерді, құрамында калий бар тұзды алмастырғыштарды немесе лизиноприлмен бірге қан плазмасындағы калий деңгейін жоғарылататын басқа да дәрілік заттарды қолдану, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде қан плазмасындағы калий концентрациясының айтарлықтай жоғарылауына әкелуі мүмкін. Мұндай жағдайларда қан плазмасындағы калий деңгейін бақылау керек. Диуретиктерді қабылдау кезінде дамитын гипокалиемия лизиноприлді қолдану арқылы түзетілуі мүмкін.

Құрамында литий бар препараттар

АӨФ тежегіштерін құрамында литий бар препараттармен бір мезгілде қолданғанда, қан плазмасындағы литий концентрациясының қайтымды жоғарылау жағдайлары және оның уыттылығының көріністері туралы хабарланды. Литийдің уытты әсер ету қаупі тиазидті диуретиктермен бірге пайдаланған кезде артуы мүмкін, бұл АӨФ тежегіштерін қабылдау салдарынан дамитын литиймен уыттану ушығуына әкелуі мүмкін. Лизиноприл мен литий препараттарын біріктіріп қолдану ұсынылмайды, алайда, егер мұндай біріктірілімді пайдалану қажеттілігі туындаса, қан плазмасындағы литий деңгейін мұқият бақылау керек.

Тәулігіне 3 г-нан артық дозалардағы ацетилсалицил қышқылын қоса, қабынуға қарсы стероидты емес дәрілер (ҚҚСД)

ҚҚСД (мысалы, қабынуға қарсы әсері бар дозалардағы ацетилсалицил қышқылы, 2 типті циклооксигеназа тежегіштері (ЦОГ-2), селективті емес ҚҚСД) пайдаланған кезде АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсері төмендеуі мүмкін. ҚҚСД және АӨФ тежегіштерін бірлесіп қабылдау жедел бүйрек жеткіліксіздігінің дамуын қоса алғанда, бүйрек функциясының бұзылу қаупін арттыруы мүмкін, сондай-ақ қан плазмасында, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде калий концентрациясының ұлғаюына әкеледі. Аталған әсерлер әдетте қайтымды сипатта болады. Мұндай біріктірілімдерді, әсіресе егде жастағы адамдарда, сақтықпен қолдану керек. Оларды қабылдайтын пациенттерде біріктірілген емнің бастапқы кезеңінде және кейіннен емдеу процесінде бүйрек функциясын бақылау керек, сондай-ақ олар сұйықтықтың жеткілікті мөлшерін тұтынуы тиіс.

Алтын препараттары

Алтын препараттарының инъекциялық түрлерін(мысалы, натрий уротиомалаты) қолдану нәтижесінде туындайтын және ысынуды, жүрек айнуын, бас айналуды және артериялық гипотензияны қоса, айтарлықтай айқын болуы мүмкін, вазодилатация симптомдары АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде жиі байқалады.

Трициклді антидепрессанттар/психозға қарсы дәрілер/жалпы анестезияға арналған дәрілер

Кейбір жалпы анестетиктер, трициклді антидепрессанттар және психозға қарсы дәрілер АӨФ тежегіштерінің гипотензивті әсерін күшейтуі мүмкін.

Симпатомиметиктер

Симпатомиметиктер АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін төмендетуі мүмкін.

Гипогликемиялық препараттар

АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қолданғанда гипогликемиялық препараттардың (инсулин және пероральді гипогликемиялық дәрілер) әсері күшеюі мүмкін және гипогликемияның даму қаупі артады, бұл біріктірілген емнің бірінші аптасында және бүйрек функциясы бұзылған пациенттер үшін тән.

Ко-тримоксазол (триметоприм және сульфаметоксазол біріктірілімі)

Ко-тримоксазолды АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қабылдаған кезде гиперкалиемияның даму қаупі жоғарылауы мүмкін.

Ацетилсалицил қышқылы, тромболитиктер, бета-адреноблокаторлар, нитраттар

Лизиноприлді ацетилсалицил қышқылымен бір мезгілде антиагрегантты әсерді қамтамасыз ететін дозаларда, тромболитиктермен, бета-адреноблокаторлармен және/немесе нитраттармен пайдалануға болады.

Этанол

Этанол АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін күшейтеді.

Аллопуринол, прокаинамид, цитостатиктер немесе иммуносупрессанттар (жүйелі глюкокортикостероидтар)

Аллопуринолды, прокаинамидті, цитостатиктерді немесе иммунодепрессанттарды АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қолданғанда лейкопенияның даму қаупі жоғарылауы мүмкін.

Антацидтер және колестирамин

Антацидтер мен колестирамин АӨФ тежегіштерінің биожетімділігін төмендетеді.

Бейтарап эндопептидаза тежегіштері

АӨФ тежегіштері мен рацекадотрилді (энкефалиназа тежегіші) бір мезгілде қолдану кезінде ангионевроздық ісінудің даму қаупінің жоғарылауы туралы хабарланды.

АӨФ тежегіштерін құрамында сакубитрил (неприлизин тежегіші) бар дәрілік препараттармен бір мезгілде қолданғанда ангионевроздық ісінудің даму қаупі артады, осыған байланысты аталған препараттарды бір мезгілде қолдануға болмайды. АӨФ тежегіштерін құрамында сакубитрил бар препараттарды тоқтатқаннан кейін кемінде 36 сағаттан соң тағайындау керек.

АӨФ тежегіштерін алатын пациенттерге, сондай-ақ АӨФ тежегіштерін тоқтатқаннан кейін 36 сағат ішінде құрамында сакубитрил бар препараттарды тағайындауға болмайды.

Тіндік плазминоген активаторлары

Обсервациялық зерттеулерде ишемиялық инсульттің тромболитикалық терапиясы үшін алтеплазаны қолданғаннан кейін АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде ангионевроздық ісінудің жоғары даму жиілігі анықталды.

Амлодипин

Басқа дәрілік заттардың амлодипинге әсері

CYP3A4 тежегіштері

Күшті немесе орташа CYP3A4 тежегіштерімен (протеаза тежегіштері, азолдар тобындағы зеңге қарсы препараттар, эритромицин немесе кларитромицин, верапамил немесе дилтиазем сияқты макролидтер тобындағы антибиотиктер) бірге қолданғанда амлодипиннің әсері едәуір күшеюі мүмкін, нәтижесінде артериялық гипотензияның даму қаупі артады, бұл егде жастағы пациенттерге анағұрлым тән болып келеді. Пациенттерге мониторинг жүргізу және амлодипин дозасын түзету қажеттілігі туындауы мүмкін.

CYP3A4 индукторлары

Қан плазмасындағы амлодипиннің концентрациясы CYP3A4 индукторларымен бір мезгілде қолданғанда ауытқуы мүмкін. Сондықтан АҚ-ны бақылау және қажет болған жағдайда, амлодипин дозасын біріктірілген емдеу кезінде де, одан кейін де, әсіресе CYP3A4 күшті индукторларын (мысалы, рифампицин және құрамында шайқурай бар препараттар (Hypericum perforatum)) пайдаланған кезде түзету керек.

Грейпфрут немесе грейпфрут шырынымен қабылдау ұсынылмайды, өйткені кейбір пациенттерде бұл амлодипиннің биожетімділігінің артуына және оның гипертензияға қарсы әсерінің күшеюіне әкелуі мүмкін.

Дантролен (инфузия)

Жануарларға жүргізілген зерттеулерде верапамил мен дантроленді (вена ішіне инфузия) енгізген кезде гиперкалиемиямен байланысты қарыншалар фибрилляциясы және жүрек-қантамыр коллапсы және одан кейінгі өліммен аяқталған жағдай дамитыны анықталды. Гиперкалиемия қаупіне байланысты дантроленді амлодипин сияқты КӨБ-мен бір мезгілде қатерлі гипертермияның дамуына бейімділігі бар пациенттерде, сондай-ақ қатерлі гипертермияны емдеу кезінде тікелей қолданудан аулақ болу ұсынылады.

Амлодипиннің басқа дәрілік заттарға әсері

Амлодипин гипертензияға қарсы басқа дәрілік заттардың гипотензивті әсерін күшейтеді.

Такролимус

Амлодипинмен бір мезгілде қолданғанда қан плазмасындағы такролимус концентрациясының жоғарылау қаупі болады, мұның фармакокинетикалық өзара әрекеттесу механизмі толық зерттелмеген. Такролимустың уытты әсерінің дамуын болдырмау мақсатында амлодипинмен бірге қолдану қажет болған жағдайда оның қан плазмасындағы концентрациясын бақылау және қажет болған жағдайда, дозаны түзету керек.

Рапамицин туындылары

Сиролимус, темсиролимус және эверолимус сияқты рапамицин туындылары CYP3A субстраттары болып табылады. Амлодипин CYP3A әлсіз тежегіші бола отырып, рапамицин туындыларымен бір мезгілде қолданғанда олардың әсерін күшейте алады.

Циклоспорин

Дені сау еріктілерде немесе халықтың басқа топтарында амлодипин мен циклоспориннің өзара әрекеттесуіне қатысты зерттеулер жүргізілген жоқ. Ерекшелікті бүйрек трансплантациясын жасатқан пациенттер ғана құрайды. Оларда қан плазмасында циклоспорин концентрациясының жоғарылауы байқалды (орта есеппен 0% - дан 40% - ға дейін). Амлодипинмен бірге қолданғанда бүйрек трансплантациясы бар пациенттерде қан плазмасындағы циклоспорин концентрациясына мониторинг жүргізу, сондай-ақ қажет болған жағдайда оның дозасын азайту керек.

Симвастатин

80 мг дозада симвастатинмен 10 мг дозада амлодипинді бір мезгілде көп рет қабылдаған кезде соңғысының концентрациясы монотерапия кезіндегі концентрациямен салыстырғанда 77% - ға артты. Амлодипин қабылдайтын пациенттерде симвастатин дозасын тәулігіне 20 мг-ға дейін шектеу керек.

Амлодипин аторвастатиннің, дигоксиннің және варфариннің фармакокинетикалық параметрлеріне әсер етпейді.

Арнайы ескертулер

Жеке компоненттерді қолданумен байланысты төменде келтірілген барлық ескертулер Амлипин препаратына да қатысты.

Лизиноприлмен байланысты:

Симптоматикалық артериялық гипотензия

Симптоматикалық артериялық гипотензия асқынбаған артериялық гипертензияға шалдыққан пациенттерде сирек байқалады. Айналымдағы қан көлемі (АҚК) азайған кезде пациенттерде, мысалы, диуретиктерді қабылдау, тұз мөлшері төмен диета, диализ ем-шаралары, құсу, диарея немесе ауыр ренинге тәуелді артериялық гипертензия салдарынан АҚ елеулі төмендеуі байқалуы мүмкін.

Бүйрек жеткіліксіздігімен қатар жүретін немесе онсыз жүрек жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттерде симптоматикалық артериялық гипотензия дамуы мүмкін. Бұл жағдайда жүрек жеткіліксіздігінің анағұрлым ауыр түрлеріне шалдыққан пациенттерде қауіп үлкен, бұл туралы ілмектік диуретиктердің жоғары дозаларын пайдалану, гипонатриемия немесе бүйрек функциясының бұзылуы куәландырады. Артериялық гипотензияның даму қаупі жоғары пациенттер емдеудің басында, сондай-ақ дәрілік заттың дозасын түзету кезінде мұқият бақылауда болуы тиіс. Жүректің ишемиялық ауруына немесе цереброваскулярлық ауруларына шалдыққан пациенттерге де қатысты, оларда АҚ шамадан тыс төмендеуі миокард инфарктісіне немесе ми қан айналымының бұзылуына әкеп соғуы мүмкін.

Артериялық гипотензия дамыған жағдайда пациентті шалқасынан жатқызу керек және қажет болған жағдайда, физиологиялық ерітіндіні вена ішіне енгізу керек. Транзиторлы гипотензиялық реакция дәрілік препаратты кейіннен қолдану үшін қарсы көрсетілім болып табылмайды, оны кейіннен АҚК қалпына келтірілгеннен кейін АҚ жоғарылауы кезінде пайдалануға болады.

АҚ қалыпты немесе төмен жүрек жеткіліксіздігіне шалдыққан кейбір пациенттерде лизиноприлді қолданғанда жүйелік АҚ одан әрі төмендеуі байқалуы мүмкін. Бұл әсер күтілетін болып табылады және әдетте емдеуді тоқтатуды қажет етпейді. Егер артериялық гипотензия клиникалық симптоматиканың дамуымен қатар жүрсе, дозаны төмендету немесе дәрілік затты қабылдауды тоқтату қажет болуы мүмкін.

Жедел миокард инфарктісі кезіндегі артериялық гипотензия

Вазодилататорлармен емдегеннен кейін гемодинамиканың одан әрі едәуір нашарлау қаупі бар жедел миокард инфарктісіне шалдыққан пациенттерде лизиноприлмен емдеуді бастамаған жөн. Оларға систолалық артериялық қысымы (САҚ) 100 мм сын.бағ және одан төмен пациенттер, сондай-ақ кардиогенді шок дамыған пациенттер жатады. Миокард инфарктісінен кейінгі алғашқы 3 күнде, егер САҚ 120 мм сын.бағ. және одан төмен болса, лизиноприлдің дозасын азайту керек. Егер САҚ 100 мм сын.бағ. және одан төмен болса, демеуші дозаны 5 мг-ға дейін немесе уақытша 2,5 мг-ға дейін төмендету керек. Артериялық гипотензия 1 сағаттан астам уақыт ішінде тіркелген жағдайда (САҚ 90 мм сын.бағ.-дан аз), лизиноприлді тоқтату керек.

Аорта клапанының стенозы, митральді клапанның стенозы/ гипертрофиялық кардиомиопатия

Басқа АӨФ тежегіштері сияқты лизиноприлді митральді клапанның стенозы және сол жақ қарыншаның шығу жолының обструкциясы (аорталық стеноз немесе гипертрофиялық кардиомиопатия) бар пациенттерде сақтықпен қолдану керек.

Бүйрек функциясының бұзылуы

Бүйрек функциясы бұзылған жағдайда (креатинин клиренсі (КК) < 80 мл/мин) лизиноприл дозасын алдымен пациенттегі КК-ға байланысты (кестені қараңыз), содан кейін емдеуге берілген жауап негізінде таңдаған жөн. Ем жүргізген кезде қан плазмасындағы калий мен креатинин концентрациясын ұдайы бақылап отыру керек.

Кесте. Бүйрек жеткіліксіздігі кезіндегі лизиноприл дозасын түзету

*Доза және/немесе қабылдау жиілігі АҚ деңгейі негізінде түзетілуі тиіс.

АӨФ тежегіштерімен емдеудің бастапқы кезеңінде жүрек жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттерде артериялық гипотензия бүйрек функциясының одан әрі нашарлауына әкеп соғуы мүмкін. Мұндай пациенттерде, әдетте, қайтымды сипатқа ие жедел бүйрек жеткіліксіздігінің дамуы туралы хабарланды.

Кейде бүйрек артериясының екі жақты стенозына немесе АӨФ тежегіштерін қабылдаған, жалғыз бүйрегі бар, бүйрек артериясының стенозына шалдыққан пациенттерде, әдетте, емдеуді тоқтатқан кезде қан плазмасында мочевина мен креатинин концентрациясының қайтымды жоғарылауы байқалды, бұл ретте бүйрек жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттерде қауіп жоғары. Реноваскулярлық артериялық гипертензия болған жағдайда ауыр артериялық гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігінің даму қаупі едәуір артады. Мұндай пациенттерді емдеу қатаң медициналық бақылаумен жүргізілуі тиіс. Емді лизиноприлдің төмен дозаларынан бастаған және кейіннен оларды сақтықпен түзеткен жөн. Лизиноприлмен емдеудің алғашқы апталарында диуретиктерді қабылдауды тоқтату керек, өйткені оларды пайдалану жоғарыда көрсетілген жағдайлардың дамуына ықпал етуі мүмкін, сондай-ақ бүйрек функциясын бақылау қажет.

Артериялық гипертензиясы бар пациенттерде реноваскулярлық аурулар болмаған кезде, әсіресе лизиноприлді диуретиктермен біріктіріп қолданған жағдайларда, қан плазмасында мочевина мен креатинин концентрациясының жоғарылауы байқалды. Әдетте көрсетілген өзгерістер шамалы және транзиторлы сипатта болды. Бұл ретте бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде олардың туындау қаупі жоғары болды. Мұндай жағдайларда дозаны азайту және/немесе диуретикті және/немеселизиноприлдітоқтатуқажетболуымүмкін.

Жедел миокард инфарктісіне шалдыққан және бүйрек жеткіліксіздігінің белгілері бар пациенттерде лизиноприлмен емдеуді қан плазмасындағы креатинин концентрациясы тәулігіне 177 мкмоль/л-ден және/немесе протеинурия 500 мг-ден асқан кезде бастауға болмайды. Егер бүйрек функциясы лизиноприлмен емдеу кезінде бұзылса (қан плазмасындағы креатинин концентрациясы 265 мкмоль/л-ден асады немесе емдеу басталғанға дейін тиісті мәннен 2 есе жоғары), дәрілік затты тоқтаты туралы мәселені қарау керек.

Аса жоғары сезімталдық / ангионевроздық ісіну

Лизиноприлді қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде емдеудің кез келген кезеңінде пайда болуы мүмкін беттің, аяқ-қолдың, еріннің, тілдің, дауыс саңылауының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісіну жағдайлары сирек тіркелді. Бұл жағдайда дәрілік затты қабылдауды дереу тоқтатып, пациентті мұқият медициналық бақылауды қамтамасыз ету және пациент шығарылғанға дейін олар толық жойылғанға дейін симптомдарға тиісті ем жүргізу керек. Тек тілдің ісінуі дамып, тыныс алу жеткіліксіздігі болмаса да, пациенттерді ұзақ уақыт бақылау қажет болуы мүмкін, өйткені антигистаминдермен және кортикостероидтармен емдеу жеткіліксіз болуы мүмкін.

Көмейдің немесе тілдің ісінуімен қатар жүретін ангионевроздық ісіну өте сирек жағдайларда өлімге әкеп соғады. Тілдің, дауыс саңылауының немесе көмейдің ісінуі бар пациенттерде, әсіресе анамнезінде тыныс алу жолдарына операция жасалған адамдарда тыныс алу жолдарының обструкциясы дамуы мүмкін. Мұндай жағдайларда кезек күттірмейтін ем жүргізілуі тиіс, оның ішінде жоғарғы тыныс алу жолдарының өткізгіштігін қамтамасыз ету және адреналин енгізу қажет. Пациент симптомдар толығымен жойылғанша қатаң медициналық бақылауда болуы керек.

АӨФ тежегіштері басқа нәсілді пациенттермен салыстырғанда негроидты нәсілді пациенттерде ангионевроздық ісінуді туындатады.

Анамнезінде АӨФ тежегіштерін қабылдаумен байланысты емес ангионевроздық ісіну жағдайлары байқалған пациенттерде АӨФ тежегіштерін пайдалану кезінде ангионевроздық ісінудің туындау қаупі жоғары болуы мүмкін.

Рапамицин туындыларымен (mTORкиназа ферментінің тежегіштері (сүтқоректілердіңжасушаларындағырапамициннысанасы), мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) лизиноприлді бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде ангионевроздық ісінудің даму(мысалы, тыныс алу жолдарының немесе тілдің тыныс алу жеткіліксіздігінің дамуымен немесе дамуынсыз ісінуі) қаупі анағұрлым жоғары болуы мүмкін.

Гемодиализдежүргенпациенттердегіанафилактоидтыреакциялар

Анафилактоидты реакциялар жағдайлары жоғары ағынды диализді жарғақшаларды (мысалы, AN69) пайдалана отырып, гемодиализде жүрген пациенттерде лизиноприлді қабылдау кезінде тіркелген. Мұндай пациенттерде не диализдік жарғақшалардың басқа түрін, не басқа фармакотерапиялық топтағы гипотензивті препаратты қолдану туралы мәселені қарау ұсынылады.

Тығыздығы төмен липопротеиндердің (ТТЛП) аферез емшарасын жүргізу кезінде пациенттердегі анафилактоидты реакциялар

Сирек жағдайларда декстран сульфатын пайдалана отырып, ТТЛП аферез емшарасын жүргізу кезінде АӨФ тежегіштерін алған пациенттерде өмірге қауіпті анафилактоидты реакциялар дамыды. Бұл реакцияларды аферездіңәрбірсеансы алдында АӨФ тежегіштерін қабылдауды уақытша тоқтату арқылы алдын алуға болады.

Десенсибилизация

Анафилактоидты реакциялар десенсибилизациялайтын емдеу (мысалы, жарғаққанаттылар уымен) кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде байқалды. Егер десенсибилизация емшарасын жүргізу алдында АӨФ тежегіштерін пайдалануды уақытша тоқтатса, алайда олар дәрілік затты кездейсоқ қабылдаған кезде қайтадан пайда болса, осы пациенттерде осындай реакцияларды болдырмауға болады.

Бауыр жеткіліксіздігі

Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерін қабылдау холестаздық сарғаюдан басталған, бауырдың фульминантты некрозының дамуына дейін дамыған және (кейде) өлімге әкелетін синдроммен қатар жүрді. Бұл синдромның пайда болу механизмі белгісіз. Сарғаю дамуы немесе қан плазмасындағы бауыр ферменттері деңгейінің едәуір жоғарылауы кезінде дәрілік затты пайдалануды тоқтатып, пациенттердің жай-күйіне мұқият медициналық бақылауды қамтамасыз ету керек.

Нейтропения/агранулоцитоз

АӨФ тежегіштерін қолданған кезде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия пайда болған жағдайлар тіркелген. Бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде және басқа да ауырлататын факторлар болмаған кезде нейтропения сирек кездеседі. Нейтропения және агранулоцитоз қайтымды болып табылады және АӨФ тежегіштерін тоқтатқаннан кейін жоғалады. Лизиноприлді дәнекер тіннің жүйелі ауруларына шалдыққан пациенттерде, иммуносупрессивті ем жүргізу кезінде, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен емдеу кезінде, сондай-ақ осы ауырлататын факторлардың үйлесуі кезінде, әсіресе бүйрек функциясының бұзылуы болған кезде ерекше сақтықпен қолданған жөн. Кейбір жағдайларда мұндай пациенттерде ауыр инфекциялық аурулар пайда болды, олар кейбір жағдайларда антибиотиктермен емделмеді. Жоғарыда аталған пациенттерде лизиноприлмен емдеу кезінде қандағы лейкоциттердің санын мезгіл-мезгіл бақылау ұсынылады. Пациенттерге инфекциялық аурудың алғашқы белгілерінің пайда болғаны туралы дәрігерге хабарлау қажет екендігі хабарлануы тиіс.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

РААЖ қосарлы блокадасы есебінен АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының антагонистерін (АРБ II) немесе алискиренді бір мезгілде қабылдау артериялық гипотензияның, гиперкалиемияның туындау және бүйрек функциясының (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) төмендеу қаупін арттыратыны туралы деректер бар. Сондықтан АӨФ тежегіштерін, АРБ II немесе алискиренді бірге пайдалану ұсынылмайды.

РААЖ қосарлы блокадасы мүлдем қажет деп саналған жағдайларда, пациентті тиісті бақылауды қамтамасыз ету және бүйрек функциясына, су-электролиттік теңгерімге және АҚ-ға ұдайы мұқият мониторинг жүргізу керек.

Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде АӨФ тежегіштерін және АРБ II бір мезгілде қолдануға болмайды.

Нәсілдік қатыстылығы

Негроидты нәсіл пациенттерінде АӨФ тежегіштерін қолданғанда ангионевроздық ісіну басқа нәсілді пациенттерге қарағанда жиі пайда болады.

Басқа АӨФ тежегіштері сияқты, басқа нәсілді пациенттермен салыстырғанда негроидты нәсілді пациенттерде лизиноприл АҚ аз тиімді төмендетуі мүмкін, бұл ренин деңгейі төмен артериялық гипертензиясы бар негроидты нәсілді пациенттердің популяциясында өкілдердің басым болуымен байланысты болуы мүмкін.

Жөтел

АӨФ тежегіштерін қабылдау әдетте өнімсіз, басылмайтын болып табылатын және дәрілік препаратты тоқтатқаннан кейін жоғалып кететін жөтелмен қатар жүруі мүмкін екендігі анықталды. Жөтелді дифференциалды диагностикалау кезінде АӨФ тежегіштерін қолданумен байланысты жөтелді ескеру қажет.

Хирургиялық араласым/жалпы анестезия

Гипотензивті препараттарды пайдалана отырып, операциялық араласымдарды немесе жалпы анестезия жүргізу кезінде лизиноприл рениннің компенсаторлық шығарындысымен байланысты ангиотензин II түзілуін тежеуі мүмкін. Бұл жағдайда, егер артериялық гипотензия дамитын болса, оны АҚК-ны ұлғайту арқылы түзетуге болады.

Гиперкалиемия

АӨФ тежегіштерін, оның ішінде лизиноприлді қабылдаған кейбір пациенттерде қан плазмасында калий деңгейінің жоғарылауы байқалды. Гиперкалиемияның даму қаупі тобына бүйрек жеткіліксіздігі және қант диабеті бар пациенттер кіреді. Бұған сондай-ақ АӨФ тежегіштерін калий сақтайтын диуретиктермен (мысалы, спиронолактон, триамтерен және амилорид), құрамында калий бар препараттармен, құрамында калий бар тұз алмастырғыштармен немесе қабылдануы қан плазмасындағы калий деңгейінің жоғарылауына әкелетін, кез келген басқа дәрілік заттармен (мысалы, гепарин, ко-тримоксазол (триметопримнің сульфаметоксазолмен біріктірілімі) бір мезгілде қабылдайтын пациенттер жатады. АӨФ тежегіштерін жоғарыда көрсетілген препараттармен бір мезгілде пайдалану қажет болған кезде қан плазмасындағы калий концентрациясын тұрақты бақылау керек.

Қант диабетіне шалдыққан пациенттер

Пероральді гипогликемиялық препараттармен немесе инсулинмен ем алатын қант диабетіне шалдыққан пациенттерде АӨФ тежегішімен емдеудің бірінші айы ішінде қан плазмасындағы глюкоза деңгейін мұқият бақылау қажет.

Құрамында литий бар препараттар

Әдеттегідей, лизиноприл мен құрамында литий бар препараттарды бірге қолдану ұсынылмайды.

Жүктілік кезеңі

Жүктілік кезінде АӨФ тежегіштерімен емдеуді бастауға болмайды.

Жүктілікті жоспарлаған пациенттер, егер АӨФ тежегішімен емдеуді жалғастыру қажет деп саналмаса, жүктілік кезінде пайдаланғанда қауіпсіздік бейіні белгілі басқа фармакологиялық класстардан гипертензияға қарсы дәрілермен жүргізілетін емге ауыстырылуы тиіс. Егер жүктілік анықталса, АӨФ тежегіштерін қабылдауды дереу тоқтатып, қажет болған жағдайда гипертензияға қарсы баламалы емді бастау керек.

Амлодипинмен байланысты:

Гипертониялық кризі бар пациенттерде амлодипинді қолданудың қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталмаған.

Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттер

Амлодипинді жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде сақтықпен қолданған жөн. Ауыр жүрек жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттерде ұзақ мерзімді плацебо-бақыланатын зерттеуде (Нью-Йорк жүрек ассоциациясының (NYHA) жіктеуі бойынша III және IV класс) өкпенің ісінуі плацебо тобына қарағанда амлодипин қабылдаған топта жоғары болды. Кальций өзекшелерінің блокаторларын (БК), оның ішінде амлодипинді жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге сақтықпен қабылдаған жөн, өйткені олар жүрек-қантамыр асқынулары мен өлім қаупін арттыруы мүмкін.

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде жартылай шығарылу кезеңінің ұзаруы және амлодипин үшін концентрация-уақыт қисығы астындағы аудан (AUC) мәндерінің жоғарылауы байқалады, алайда оның дозалау режиміне қатысты тиісті ұсынымдар жоқ. Амлодипинді қабылдауды ең аз дозадан бастаған жөн. Емдеудің басында және дозаны арттырған кезде сақ болу ұсынылады. Бауырдың ауыр жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттерде дозаны баяу арттыру және мұқият медициналық бақылау қажет болуы мүмкін.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде амлодипинді ұсынылған дозаларда қолдануға болады. Қан плазмасындағы амлодипин концентрациясының өзгеруі бүйрек функциясының бұзылу дәрежесіне байланысты емес. Амлодипин диализ арқылы шығарылмайды.

Егде жастағы пациенттер

Егде жастағы пациенттерде дозаны арттырған кезде сақ болу керек.

Дәріханалар